Wejście na zamek Chojnik

Ruiny Zamku Chojnik to tylko 20 minut drogi samochodem z Karpacza (tyle samo ze Szklarskiej Poręby). Mimo niezbyt zachęcającej nazwy, atrakcja ta przerosła nasze oczekiwania.

Gdzie zaparkować

Zamek znajduje się na wzgórzu, do którego trzeba dojść na piechotę – pod górę. Oczywiście nie można tu wjechać samochodem. Najwygodniej będzie zostawić auto na jednym z prywatnych parkingów, niedaleko wejścia na szlak. My skorzystaliśmy z parkingu przy restauracji „Zajazd pod Chojnikiem” (mapa poniżej).

Z tego parkingu do początku szlaku jest jedynie 2 minuty spaceru. Droga wygląda tak:

Dojście na zamek

Teren ten jest częścią Karkonoskiego Parku Narodowego. Od razu przy wejściu jest budka, gdzie trzeba uiścić opłatę. Szlak na zamek to droga przez las o przewyższeniu około 240 metrów.

Bardzo szybko dochodzi się do rozwidlenia drogi. Na zamek można dojść dwoma szlakami: czerwonym albo czarnym.

Znaki pokazują dla obu szlaków ten sam czas – pół godziny. Szlak czerwony jest dłuższy, trochę na około, ale łatwiejszy. Jest to zwykła, brukowana droga bez żadnych trudności (spokojnie by tu przejechał samochód). Szlak czarny jest krótszy ale o wiele trudniejszy – jest to ścieżka typowo piesza. Najlepiej wejść do góry szlakiem czarnym a zejść czerwonym. I tak też zrobiliśmy, a więc startujemy idąc na lewo.

Po krótkim czasie pierwsze przeszkody – wspinaczka po ślizgach głazach i korzeniach. Tą drogą lepiej wchodzić niż schodzić. Miejscami trzeba iść prawie na czworakach.

Później jest już łatwiej i w końcu dochodzimy do miejsca, gdzie szlaki się znowu łączą w jedną drogę aż do samego zamku.

Zamek

Po kilku zakrętach w końcu dotarliśmy do celu. Na dzień dobry trzeba przejść przez bramę.

Tutaj turystów spotyka dziwna rzecz: aby wejść dalej – to znaczy na dziedziniec – trzeba znowu uiścić opłatę. Okazuje się, że teren zamku nie należy do Parku Narodowego, a więc wcześniej płaciliśmy tylko za przejście przesz las (WTF?). A teraz trzeba zapłacić za wejścia do samego zamku .. to znaczy jego ruin. Trochę skomplikowane są w Polsce zawiłości własnościowe ale cóż – jak już tu przyszliśmy głupotą byłoby nie zapłacić. Zwłaszcza, że bilet wstępu nie należy do drogich atrakcji.

Mimo, że są to tylko ruiny, to środek robi całkiem niezłe wrażenie. Zobaczcie jak przyjemnie to tu wygląda:

Przy jednej ze ścian można zobaczyć ciekawe zjawisko – drzewo, którego korzenie są praktycznie przyległe do samej ściany. Z pewnością to jest wymysł ludzki, nie wiem jak to się fachowo nazywa ani jak takie coś się wytwarza. Rzadko spotykany widok – jedynie w austriackim Hallstatt coś takiego wcześniej widzieliśmy.

Najlepsze dopiero przed nami – a jest to wejścia na wieże zamkową.

Już samo podejście jest nawet ekscytujące – idzie się po różnych balustradach dosztukowanych do istniejących ruin. Wydaje się, że konstrukcja nie jest wysoka, to jednak czuć niewielką ekspozycję. Ktoś z lękiem wysokości może mieć tu problem.

Widoki z góry – zadowalające. Wiadomo, wieża Eiffla to nie jest 🙂

Samo zejście z tej wieży to kolejna niespodzianka. Schodzi się inną drogą – schodami kręconymi wewnątrz. I w sumie nie byłoby w tym nic nadzwyczajnego, gdyby nie to, że tak „ostrymi” schodami kręconymi to chyba jeszcze nie szliśmy .. nigdzie. Może nie chodzi o samą wysokość tylko o to jak ciasno jest w środku. Każdy kto ma więcej niż 180 cm wzrostu musi się praktycznie cały czas pochylać, a im niżej tym ciaśniej.

Zejście na dół

Tutaj bez niespodzianek. Zejście szlakiem czerwonym to spokojny spacer krętą drogą – cały czas w dół bez żadnych przygód.

Czy to miejsce można polecić? Zdecydowanie tak! Chojnik zrobił na nas większe wrażenie niż inne, bardziej znane ruiny (chociażby zamek w Ojcowie). A nawet można powiedzieć, że przewyższa niektóre zamki, które nie są jeszcze ruinami.